Eεικονογράφηση ρωσικών παραμυθιών και μύθων


Oι εικονογραφήσεις των παραμυθιών, των στίχων και των ποιημάτων στα βιβλία του Πούσκιν από τους Βίκτορ Βασνετσόφ, Ελένα Πολένοβα και Σεργκέι Μαλιούτιν θεωρείται ότι οδήγησαν στην ανάπτυξης της καλλιτεχνικής εικονογράφησης του βιβλίου στη Ρωσία. Οι μεγαλύτερες επιτυχίες του Μαλιούτιν της εποχής εκείνης, ειδικότερα στα τέλη της δεκαετίας του 1890, συνδέονται με τις εικονογραφήσεις των βιβλίων του Αλέξανδρου Πούσκιν: «Το παραμύθι του τσάρου Σαλτάν», «Ρουσλάν και Λιουντμίλα», και άλλα έργα.


Η αδελφή του διάσημου ζωγράφου, Βασίλι Πολένοφ, Ελένα Πολένοβα ήταν μια εξαιρετική καλλιτέχνης αφοσιωμένη στη συλλογή και διατήρησης της λαϊκής τέχνης. Στις εκδρομές της σε ρωσικά χωριά, συγκέντρωσε και ζωγράφισε είδη οικιακής χρήσης των αγροτών ενώ έγραψε και ιστορίες.


Πολλοί Ρώσοι καλλιτέχνες, όπως οι εκπρόσωποι του λεγόμενου «μεγάλου στιλ»: Βασίλι Βασνετσόφ, Ίλια Ρέπιν, Βαλεντνίν Σερόφ, Μιχαήλ Νέστεροφ, Νικολάι Ρέριχ, και αργότερα οι σοβιετικοί: Πάβελ Κόριν, Αντρέι Κόριν, Αντρέι Μπούμπνοφ, Αλεξάντερ Γκεράσιμοφ και πολλοί άλλοι συχνά «αποτίνουν φόρο τιμής» στην εικονογράφηση των ρωσικών επών.


Δεν είναι να απορεί κανείς, καθώς οι εικόνες της ρωσικής ζωγραφικής ήταν λογοτεχνικής φύσεως και αυτό ήταν που διαφοροποίησε και τη ρωσική σχολή καλλιτεχνικής εικονογράφησης. Οι άμεσες αναφορές στη λογοτεχνία, η χρήση των σχετικών αισθητικών εικόνων, και η επιθυμία μεταφοράς συναισθημάτων από την ποίηση, οι βιβλικές παραβολές, και η καλλιτεχνική γλώσσα μέσω των παραμυθιών είναι η πιο ευρέως διαδεδομένη τεχνική στη ρωσική τέχνη.


Ίσως ο πιο διάσημος εικονογράφος ήταν ο Ιβάν Μπιλίμπιν, όπως φαίνεται εδώ στην εικονογράφηση του βιβλίου του Πούσκιν: «Το παραμύθι του τσάρου Σαλτάν» (1906). Πολύ σωστά οι ειδικοί λένε ότι ήταν αυτός που «ανάγκασε όλες τις επόμενες γενιές να κατανοήσουν τη μυθολογία του τόπου τους μέσα από τη δική του ματιά».


Στον 20ο αιώνα, οι καλλιτέχνες εικονογράφοι βιβλίων ανέπτυσσαν συνήθως ελεύθερες φόρμες που δεν υπόκειντο στον αυστηρό έλεγχο και την πίεση των ιδεολογικών δογμάτων. Η ζωγραφική του Ανατόλι Καπλάν στο «Αγόρι στο τραπέζι» (1947) που παρουσιάζεται εδώ ταξιδεύει τον θεατή μέσα από την λαϊκή λογοτεχνική παράδοση στον χαμένο κόσμο της φεουδαρχικής Ρωσίας.
Οι ζωγραφιές της Αλεξάνδρας Κονοβάλοβα στα ρωσικά λαϊκά παραμύθια, που φιλοτέχνησε το 1920, συνιστούν θαυμάσια δείγματα ενός δυνατού εκφραστικού ύφους επεξεργασμένου από τους Πετρόφ-Βόντκιν και Ντεινέκα.
Υπάρχουν υπέροχα δείγματα και σοβιετικών εικονογράφων, όπως, για παράδειγμα, ο Αλέξανδρος Μπούμπνοφ, το όνομα του οποίου έγινε συνώνυμο με την επική πατριωτική ζωγραφική στο «Πρωί στα λιβάδια στου Κουλικόβο», το οποίο βασίζεται στις ρωσικές μπαλάντες που δημιουργήθηκαν στην καρδιά του πολέμου.







http://rbth.gr/multimedia/pictures/2014/01/13/eeikonografisi_rosikon_paramythion_kai_mython_27823.html

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου