Γιατί έσβησα το facebook μου - και γιατί ψιλοντρέπομαι που γράφω αυτό το post.

Βαρετός πρόλογος: 1 Έχετε κάνει χασισάκι; Ναι, ναι, μιλάω γι' αυτό το χορταράκι που φυτρώνει κοντά στα Γιαννιτσά και σε κάνει να αισθάνεσαι χαρούμενος. Είσαστε αλκοολικοί; Ναι, αναφέρομαι στο αν πίνετε εκείνο το παλαιωμένο νερό με βότανα που βράζουν στη Σκοτία παρέα με τον Χαϊλάντερ.

Είσαστε ικανοποιημένοι με τη ζωή σας - δηλαδή, αισθάνεστε πως έχετε φτάσει στο απόλυτο επίπεδο που θα θέλατε εσείς για τον εαυτό σας, πως αν πεθαίνατε τώρα θα μπορούσατε να πείτε ότι "Ναι ρε πούστη, έζησα τη ζωή μου στο μέγιστο και είμαι περήφανος για τον εαυτό μου!".

Βάζω στοίχημα την απόλυτή μου ομορφιά πως ΔΕΝ είστε!

Ωπ, μισό! Το μηχανηματάκι διαβάσματος της σκέψης των αναγνωστών του Φοιτηtips έχει εισερχόμενα μηνύματα:

Αμάν τώρα, ο μαλάκας ο blogger θα μας το παίξει φιλόσοφος, και καλά επαναστάτης και έσβησε το facebook γιατί έχει λογαριασμό η κάθε κομμώτρια ( εξαιρούνται οι κομμώτριες που το διαβάζουν ) του κατσικοχωριού που υπάγεται στο χωριό που υπάγεται στην κωμόπολη του με τους 8000 κατοίκους.

Αφού σου κάνουμε τη χάρη και διαβάζουμε το blogάκι σου με το "και καλά" έξυπνο όνομα κάτσε γράψε κανα άρθρο για το πως να περάσουμε κάνα μάθημα γιατί βαριόμαστε να πάμε πανεπιστήμιο.

Ωπ, μισό: Το μηχανηματάκι απάντησης στις σκέψεις των αναγνωστών του Φοιτηtips που αποκαλώ "μυαλό μου" έχει απάντηση.

Ο τίτλος του post λέει "Γιατί έσβησα το facebook μου - και γιατί ψιλοντρέπομαι που γράφω αυτό το post".  Σύμφωνα με τον θείο μου τον γλωσσολόγο (που δουλεύει στο CSI τις παρασκευές τα βράδια) ο τίτλος δείχνει πως ψιλοντρέπομαι που γράφω αυτό το post.

Βαρετός πρόλογος: 2

Ρε σεις, δεν θέλω να το παίξω έξυπνος/επαναστάτης/μαλακοblogger. Αλήθεια. Αλλά θέλω να το γράψω αυτό το post που σας κι αυτό υπάρχουν χιλιάδες άλλα.

Η ουσία είναι ότι απεχθάνομαι το ίντερνετ. Απεχθάνομαι την τεχνολογία. Είναι σιχαμένα πράγματα του διαβόλου. Όχι δεν χάκαρε το blog η Ελένη Λουκά.

Σπουδάζω fucking Computer Science αλλά είμαι απογοητευμένος από το ίντερνετ.

Το πρόβλημα μας είναι ότι δεν εκτιμούμε τον χρόνο μας - αντίθετα τον σπαταλάμε στο facebook και στο Warcraft. Δεν συνειδητοποιούμε ότι κάθε μέρα που περνάει δεν επιστρέφει. Αν τώρα το καταλάβατε, κλάψτε λίγο και ελάτε να συνεχίσουμε.

Πάμε να τα πούμε χύμα:

Οι περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να κάνουν μερικά πράγματα στη ζωή τους όπως:

Να έχουν πολλές γκόμενες (οι άντρες)

Να τις γουστάρουν όλοι οι γκόμενοι (οι γκόμενες)

Να πετύχουν στον τομέα τους (με δύναμη)

Να γράψουν ένα βιβλίο

Να πάνε κανα ταξίδι στο Παρίσι

Να χάσουν 10 κιλά

Είναι απλά πράγματα ρε σεις. Είναι απλά.

Αλλά πως μπορεί κάποιος να κάνει οτιδήποτε από όλα αυτά όταν μοιάζει με ένα έντομο που το τραβάει το φως της οθόνης.

Το να έχεις όνειρα για τη ζωή σου και να περνάς έστω και ένα δευτερόλεπτο καθήμενος μπροστά σε ένα news feed του facebook περιμένοντας μπας και λύσει κάποιος κανα κουιζ για να δώσεις λίγο ενδιαφέρον στη ζωή σου σε κάνει... (ψάχνω κατάλληλη λέξη) ντροπή (?) για τον εαυτό σου.

Γιατί; Επειδή απλά ντροπιάζεις τα πολύτιμα σου δευτερόλεπτα που τυχαία σου δώθηκαν για να ζεις.

Κάτσε τουλάχιστον κοίτα το ταβάνι - έτσι μπορεί να σου έρθει και κάποια καλή ιδέα.

Σχετικά με τη χρήση του internet από ανίδεους.

Κάποτε ήμουν κι εγώ ανίδεος. Χάλασα κανα δυο (άντε, δέκα) υπολογιστές και άρχισα να μαθαίνω. Καταλάβαινα τις βασικές αρχές λειτουργίας αυτού του εργαλείου που χρησιμοποιούσα.

Θα εμπιστευόσασταν έναν που δεν ξέρει να οδηγάει να σας κάνει βόλτα με το αυτοκίνητο; Θα του επιτρέπατε καν να οδηγήσει μόνος του χωρίς φόβο για την ασφάλειά του.

Πώς μπορεί ένα site του οποίου το 90% των χρηστών του δεν καταλαβαίνει ότι υπάρχει κι άλλο internet πίσω από το facebook (αλήθεια, πολλοί νομίζουν ότι το pc είναι φτιαγμένο για να μπαίνουν στο facebook) να μην σέβεται καθόλου τα προσωπικά δικαιώματα ασφάλειάς τους και να τους εκθέτει ανεπανόρθωτα μόνο και μόνο για να βγάλει λεφτά. Δεν πρέπει να υπάρχει ηθική σε τόσο ευαίσθητα ζητήματα;

Με λίγα λόγια, το facebook παίζει με τα προσωπικά δεδομένα των αθώων χρηστών τους (ανήλικων και μη) χωρίς στην ουσία να ρωτάει κανέναν αν θέλει όλος ο κόσμος να δει τις φωτογραφίες τους.

Ειδικά τώρα με το Open Graph, το πράγμα γίνεται ανεξέλεγκτο. Το facebook θέλει να γίνει το internet και αυτό ωφελεί μόνο τον κλεφταρά τον Zuckerberg (αρκεί μια αναζήτηση στο Google για να δείτε πόσο "μούτρο" είναι ο τύπος).

Ποιός είναι ο σκοπός του, πείτε μου.

Γιατί να βγαίνω βόλτα βγάζοντας φωτογραφίες μου, προσπαθώντας να φανώ ωραίος για να προβληθώ στο one-man show που λέγεται Facebook profile;

Δεν με ξέρουν οι φίλοι μου; Πρέπει να γίνουμε τελικά πιο δεσμευμένοι από τις ψεύτικες μάσκες μας ή να χαλαρώσουμε και να γίνουμε ελεύθεροι μια και καλή από τις γνώμες των άλλων;

Νομίζει καμία γκόμενα ότι δεν έχω δει άλλες γυμνές στο internet; Νομίζει ότι θα βγάλει το βυζί της στο προφίλ της, στο άλμπουμ "Διακοπές στη Μύκονο!!" και εγώ θα πάθω την πλάκα μου;

Πιθανότατα ο τύπος που θα ανταποκριθεί στο κάλεσμα της για sex θα είναι επιπέδου "τύπου που τσίμπησε από βυζί στο facebook". Και δεν νομίζω πως αυτό είναι το πρότυπο του ωραίου άντρα.

Αντίστοιχα νομίζει ο τυπάς που κάθε εβδομάδα αλλάζει το "σε σχέση" με το "ελεύθερος" και αντίστροφα. Είναι τρελός playboy, δεν βρίσκετε;

Η πικρή αλήθεια είναι πως οι πραγματικά ενδιαφέροντες άνθρωποι δεν πρόκειται να γράψουν status update για να δείξουν ότι έχουν "ενδιαφέρον" και οι πραγματικά όμορφοι άνθρωποι δεν θα προσπαθούν με κάθε τρόπο να ψαρέψουν σχόλια στη φωτογραφία που δείχνουν τους κοιλιακούς τους/τα βυζιά τους.

Γιατί έσβησα το facebook μου.

Στην αρχή έθεσα το ερώτημα αν είστε "εθισμένοι" στα ναρκωτικά ή στο αλκοόλ. Λογικά δεν είστε (ούτε κι εγώ), αλλά και να ήσασταν θα θέλατε να ξεφύγετε.

Καθώς λοιπόν ένα βράδυ κοιτούσα το βαρετό news feed του πιο βαρετού social network στον κόσμο στοχαζόμουν τα ερωτήματα και τις απόψεις που προ λίγο διαβάσατε. Κρίνοντας τον εαυτό μου πρώτα, είδα πως ήταν χαζό να ασχολούμαι με κάτι τέτοιο. Είπα να σβήσω το facebook μου.

Σε μια κανονική περίπτωση, το να σβήσω έναν λογαριασμό μου σε ένα site δεν θα ήταν κάτι τόσο σημαντικό ώστε να γράψω post γι' αυτό. Βρήκα την (πολύ καλά κρυμμένη) σελίδα από την οποία σβήνεται το προφίλ και πήγα να πατήσω το κουμπάκι.

Ουπς! Δεν μπορούσα.

Αισθάνθηκα πως δεν έπρεπε να το κάνω αυτό: Πώς θα είχα μετά επικοινωνία με chat με τους συμφοιτητές μου, πως θα μάθαινα τα τελευταία νέα της παρέας μου, πώς θα έχανα την επαφή μου με διάφορα άτομα που έβρισκα μόνο online, πώς θα είχα τις φρέσκιες φωτογραφίες όλων των επαφών μου κατευθείαν στις επαφές του Android κινητού μου κλπ.

Εκείνη τη στιγμή κατάλαβα πως (όπως οι περισσότεροι) ήμουν εθισμένος στην online persona μου, σε ένα ανύπαρκτο κόσμο που μου έτρωγε τον χρόνο μπροστά στην οθόνη.

Γι' αυτό έσβησα το facebook μου.

Και ότι είπα παραπάνω είναι πράγματα άχρηστα, παρλαπίπες ενός blogger. Η ουσία είναι πωςόταν αισθανθείς πως δεν μπορείς χωρίς κάτι, τότε πρέπει να το βγάλεις από τη ζωή σου - αμέσως.

Επίλογος

Θα μπορούσα να πω ότι και το κινητό τηλέφωνο είναι αντίστοιχα ένας "εθισμός" - και πράγματι είναι. Αυτό το πρόβλημα όμως έχει ήδη εδραιωθεί, αν και στην περίπτωση που κάποιος είναι πολύ μάγκας μπορεί να το πετάξει κι αυτό.

Ας μείνουμε τουλάχιστον με τις δεσμεύσεις που ήδη έχουμε επιβάλει στον εαυτό μας - να μην προσθέσουμε κι άλλες.

http://www.facebook.com/help/contact.php?show_form=delete_account

Συντάκτης: Alex Emexezidis