Αριέλ Σαρόν: Πέρασε στην Ιστορία ένας ήρωας ή εγκληματίας

Μια από τις σημαντικότερες και πλέον αμφιλεγόμενες προσωπικότητες της Μέσης Ανατολής, ο Ισραηλινός στρατηγός και μετέπειτα κορυφαίος πολιτικός (υπουργός Άμυνας σε διάφορες περιστάσεις, αλλά και πρωθυπουργός το διάστημα 2001-2006), Αριέλ Σαρόν, πέθανε σε ηλικία 85 ετών, μετά από οχτώ περίπου χρόνια σε κώμα, έχοντας υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο

Ο Αριέλ Σαρόν υπήρξε ένας από τους διασημότερους στρατηγούς του Ισραήλ έχοντας εμπλακεί – και συνήθως διακριθεί – σε όλους σχεδόν τους πολέμους του εβραϊκού κράτους. Κυρίως έγινε γνωστός από την παράτολμη αντεπίθεση το 1973 στον Πόλεμο του Γιομ Κιπούρ, πίσω από τις αιγυπτιακές γραμμές, η οποία οδήγησε στην αντιστροφή της αρνητικής για το εβραϊκό κράτος πορείας του πολέμου, που είχε ξεκινήσει με έναν από τους πιο γνωστούς στρατηγικούς αιφνιδιασμούς στην Ιστορία των πολεμικών συγκρούσεων, που παραλίγο θα εξαφάνιζε από τον χάρτη το Ισραήλ.

Πιο γνωστός όμως είναι για την πολιτική του καριέρα, αφού ήταν υπουργός Άμυνας κατά την εισβολή στον Λίβανο το 1982… Ήταν αυτός που διέταξε την προώθηση των ισραηλινών δυνάμεων στα περίχωρα της Βηρυτού της οποία και πολιόρκησαν, ενώ αρχικός στόχος ήταν η προώθηση μέχρι τον ποταμό Λιτάνι. Στόχος του ήταν η εκδίωξη της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (PLO) και του ηγέτη της Γιάσερ Αραφάτ προσωπικώς, ο οποίος επετεύχθη. Ωστόσο, η αποχώρηση της PLO οδήγησε σύμφωνα με πολλούς ιστορικούς στην ανάδυση της Χεζμπολάχ…

 Ο χαρακτήρας του εκρηκτικός, αν και διέθετε ισχυρή πολιτική σκέψη. Έχει μείνει στην Ιστορία η ρήση του πρωθυπουργού της χώρας, Μεναχέμ Μπέγκιν, όταν δημοσιογράφοι τον ρώτησαν εάν γνώριζε ότι οι ισραηλινές δυνάμεις θα προελάσουν πέραν του ποταμού Λιτάνι για να πολιορκήσουν τη Βηρυτό: «Ο Αρίκ [το χαϊδευτικό του] πάντα με ενημερώνει για τα σχέδιά του… πότε νωρίτερα και πότε αργότερα»! Τα είχε πει όλα…

Προώθησε συστηματικά τους εποικισμούς σε προεπιλεγμένα σημεία των κατεχομένων εδαφών με στόχο να δημιουργήσει ευνοϊκά τετελεσμένα σε περίπτωση μελλοντικής απόπειρας επίλυσης της διένεξης Παλαιστινίων – Ισραηλινών. Δε δίστασε όμως να διατάξει τη μονομερή αποχώρηση του ισραηλινού στρατού και των εποίκων από τη Λωρίδα της Γάζας το 2005. Για να αποφύγει μάλιστα τα εσωκομματικά προβλήματα, τόλμησε να αποχωρήσει από το κόμμα Λικούντ και να ιδρύει το «Καντίμα»…

Το πιο γνωστό «μελανό σημείο» στη διαδρομή του ήταν η φερόμενη ως πολιτική ευθύνη για τη σφαγή στα στρατόπεδα Παλαιστίνιων προσφύγων Σάμπρα και Σατίλα στον Λίβανο (ευθύνονται οι Λιβανέζοι χριστιανοί φαλαγγίτες) με περισσότερους από 2.000 νεκρούς. Λίγο αργότερα, το 1983 επίσημη κρατική έρευνα τον κατονόμασε ως υπεύθυνο, οδηγώντας τον σε παραίτηση. Προσέφυγε τη Δικαιοσύνη εναντίον του περιοδικού TIME που ασχολήθηκε με το θέμα πολύ πιο πρόσφατα και το καταδίκασε, προκαλώντας ανασκευαστική δήλωση.

http://www.defence-point.gr/news/?p=93290