Και όπως φαίνεται δεν συνέβη για πρώτη φορά αλλά έχει συμβεί ξανά στο παρελθόν στο περιθώριο ανάλογων συναντήσεων.
Φοβάμαι ότι η έννοια της «Κοινωνίας» των Ορθοδόξων Εκκλησιών μοιάζει να αποκτά για κάποιους διαφορετικό περιεχόμενο κατά περίπτωση. Φαίνεται να προτάσσουν την εθνική ταυτότητα πριν από την κοινή ορθόδοξη παράδοση την οποία ωστόσο καλούμαστε όλοι να διαφυλάξουμε ως «κόρην οφθαλμού».
Είναι προφανές ότι η μεταξύ μας «Κοινωνία» δεν μπορεί να επιβεβαιώνεται μόνο σε περίλαμπρα συλλείτουργα, σε γιορτές και πανηγύρια και μάλιστα όταν αυτά έχουν ως μόνο σκοπό την καλλιέργεια μιας εικόνας ηγεμονισμού ή την υπογράμμιση της αριθμητικής δύναμης ορισμένων έναντι άλλων. Αυτή η επιχειρηματολογία - το Α και το Ω ενός μονότονου εκκοσμικευμένου λόγου – απέχει παρασάγγας από την μαρτυρία που καλείται να δώσει η Ορθοδοξία στον σύγχρονο κόσμο και ταυτόχρονα αφήνει να διαφανούν επιδιώξεις που δεν υπηρετούν την ενότητα της Εκκλησίας.
Ας είναι. Εδώ στο Μπουσάν η ενότητα της Ορθοδοξίας διατρανώθηκε στον ταπεινό Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Οι Ορθόδοξοι Ιεράρχες, οι κληρικοί και οι λαϊκοί που συμμετέχουν στη Γ.Σ. του ΠΣΕ – και οι οποίοι ήρθαν από 31 χώρες - συμπροσευχήθηκαν με τον Μητροπολίτη Κορέας και το ποίμνιό του που από κοινού δίνουν καθημερινά την μαρτυρία της Ορθοδοξίας στην χώρα της Πρωινής Γαλήνης. Η Κοινωνία των Ορθοδόξων επιβεβαιώθηκε στο Κοινό Ποτήριο από το οποίο μετέλαβαν τα μέλη της Ορθόδοξης Οικογένειας –πλην, ασφαλώς, των Αντιχαλκηδονίων Εκκλησιών- αλλά και αμέσως μετά την θεία λειτουργία όταν όλοι μαζί συνέφαγαν σε κοινή τράπεζα αγάπης και χάρηκαν με τα τραγούδια που είπε η χορωδία και τα μικρά παιδιά της Ορθόδοξης Κοινότητας του Μπουσάν, που αποτελούν το ελπιδοφόρο μέλλον της τοπικής Εκκλησίας.
Και δυστυχώς από αυτή τη μαρτυρία ενότητας, στην οποία δεν χωρούσαν εγωιστικές νοοτροπίες, απαξιωτικές συμπεριφορές και κοσμικά διπλωματικά τερτίπια, απουσίαζαν οι ορθόδοξοι ρώσοι αδελφοί μας. Γιατί άραγε;
Μια ρωσική μαρτυρία... περί της Πανορθοδόξου ενότητας
Μπουσάν, Κορέα, του Νίκου Παπαχρήστου
4 Νοεμβρίου 2013, 05:04
18908 αναγνώσεις
Κάθε Γενική Συνέλευση του Παγκοσμίου
Συμβουλίου Εκκλησιών δίνει μια μεγάλη ευκαιρία σε εκατοντάδες
χριστιανούς που συμμετέχουν σε αυτή να διατυπώσουν τις θέσεις και τις
σκέψεις τους πάνω στα ζητήματα της καθορισμένης ατζέντας αλλά και σε
ευρύτερου ενδιαφέροντος θέματα που απασχολούν τις Εκκλησίες μέλη του
διεθνούς οργανισμού. Σε μια από τις συνεδρίες ένας από τους πολλούς
ομιλητές ήταν και ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων, Πρόεδρος του
Τμήματος Εξωτερικών Σχέσεων της Εκκλησίας της Ρωσίας και επικεφαλής της
πολυμελούς αντιπροσωπείας της στην Γ.Σ. που πραγματοποιείται αυτές τις
ημέρες στο Μπουσάν της Κορέας. Δεν θα σταθώ σε όσα είπε ο Μητροπολίτης
Βολοκολάμσκ, αν και ορισμένες θέσεις του όντως προκάλεσαν έντονες
συζητήσεις – έως και αντιδράσεις από την πλειοψηφία της ολομέλειας – οι
οποίες μάλιστα, κατά πληροφορίες, δεν περιορίστηκαν στην αίθουσα όπου
πραγματοποιήθηκε η ομιλία του αλλά συνεχίστηκαν και σε άλλες Επιτροπές
που ακολούθησαν. Άλλωστε, ο κάθε ομιλητής έχει δικαίωμα να διατυπώνει
ελεύθερα τις όποιες απόψεις του οι οποίες σε έναν ανοικτό διάλογο όπως
αυτόν που γίνεται στο ΠΣΕ μπορούν να τύχουν της επιδοκιμασίας, της
κριτικής ακόμα και της αποδοκιμασίας των υπολοίπων συνέδρων. Εξάλλου και
οι κρίνοντες κρίνονται!Με ενδιαφέρον, ωστόσο, διάβασα – στο σχετικό δελτίο τύπου του Τμήματος του οποίου προΐσταται ο Ιεράρχης του Πατριαρχείου Μόσχας – τις επισημάνσεις του στα μέλη της ρωσικής αντιπροσωπείας, κατά τη διάρκεια σύσκεψης που πραγματοποιήθηκε μετά το πέρας των εργασιών της πρώτης ημέρας, αναφορικά με τον σκοπό της συμμετοχής τους στη Γενική Συνέλευση του ΠΣΕ.
«Η συμμετοχή μας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών οφείλεται κυρίως στην μαρτυρία της Ορθοδοξίας στον ετερόδοξο κόσμο», είπε μεταξύ άλλων ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ, επισημαίνοντας ότι η αντιπροσωπεία της Ρωσικής Εκκλησίας είναι η μεγαλύτερη αριθμητικά από τις υπόλοιπες.
Προσπερνώ την αναφορά στην αριθμητική «υπεροχή» της Ρωσικής Αντιπροσωπείας – μιας και πλέον είμαστε συνηθισμένοι στη λατρεία του μεγέθους που έχουν τα στελέχη της Ρωσικής Εκκλησίας – και στέκομαι στο πιο σημαντικό ζήτημα που αφορά την μαρτυρία της Ορθοδοξίας στον ετερόδοξο κόσμο. Ποια μαρτυρία άραγε εννοεί και ποιας Ορθοδοξίας; Γιατί η μαρτυρία δεν αποτελεί μόνο θεωρία αλλά αποτυπώνεται και με συγκεκριμένες πράξεις.
Αλήθεια, το γεγονός ότι το πρωί της Κυριακής από τον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο Μπουσάν, όπου λειτούργησε ο Μητροπολίτης Κορέας Αμβρόσιος και παρέστησαν συμπροσευχόμενοι οι σύνεδροι-μέλη όλων των αντιπροσωπειών των Ορθοδόξων Εκκλησιών – αλλά ακόμα και των αρχαίων ανατολικών Εκκλησιών- χωρίς ωστόσο να παρίσταται η αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ρωσίας, κατά πόσο αποτελεί μαρτυρία της ενότητας των Ορθοδόξων; Και ποιο είναι το παράδειγμα, ποιο είναι το μήνυμα προς τους ετεροδόξους;
Για ποιο λόγο, άραγε, απουσίαζε η Ρωσική Αντιπροσωπεία; Γιατί δεν συμμετείχε στην ευχαριστιακή σύναξη όλων των Ορθοδόξων, κλήρου και λαού, γύρω από τον Μητροπολίτη Κορέας Αμβρόσιο;
Σύμφωνα με δελτίο τύπου της ρωσικής Εκκλησίας ο Μητροπολίτης Ιλαρίων και η περί αυτόν ρωσική Αντιπροσωπεία επέλεξαν να λειτουργηθούν – μόνοι τους, χωριστά από τους άλλους Ορθοδόξους - σε ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα του Ρωσικού Προξενείου της πόλης Μπουσάν. Και όπως φαίνεται δεν συνέβη για πρώτη φορά αλλά έχει συμβεί ξανά στο παρελθόν στο περιθώριο ανάλογων συναντήσεων.
Φοβάμαι ότι η έννοια της «Κοινωνίας» των Ορθοδόξων Εκκλησιών μοιάζει να αποκτά για κάποιους διαφορετικό περιεχόμενο κατά περίπτωση. Φαίνεται να προτάσσουν την εθνική ταυτότητα πριν από την κοινή ορθόδοξη παράδοση την οποία ωστόσο καλούμαστε όλοι να διαφυλάξουμε ως «κόρην οφθαλμού».
Είναι προφανές ότι η μεταξύ μας «Κοινωνία» δεν μπορεί να επιβεβαιώνεται μόνο σε περίλαμπρα συλλείτουργα, σε γιορτές και πανηγύρια και μάλιστα όταν αυτά έχουν ως μόνο σκοπό την καλλιέργεια μιας εικόνας ηγεμονισμού ή την υπογράμμιση της αριθμητικής δύναμης ορισμένων έναντι άλλων. Αυτή η επιχειρηματολογία - το Α και το Ω ενός μονότονου εκκοσμικευμένου λόγου – απέχει παρασάγγας από την μαρτυρία που καλείται να δώσει η Ορθοδοξία στον σύγχρονο κόσμο και ταυτόχρονα αφήνει να διαφανούν επιδιώξεις που δεν υπηρετούν την ενότητα της Εκκλησίας.
Ας είναι. Εδώ στο Μπουσάν η ενότητα της Ορθοδοξίας διατρανώθηκε στον ταπεινό Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Οι Ορθόδοξοι Ιεράρχες, οι κληρικοί και οι λαϊκοί που συμμετέχουν στη Γ.Σ. του ΠΣΕ – και οι οποίοι ήρθαν από 31 χώρες - συμπροσευχήθηκαν με τον Μητροπολίτη Κορέας και το ποίμνιό του που από κοινού δίνουν καθημερινά την μαρτυρία της Ορθοδοξίας στην χώρα της Πρωινής Γαλήνης. Η Κοινωνία των Ορθοδόξων επιβεβαιώθηκε στο Κοινό Ποτήριο από το οποίο μετέλαβαν τα μέλη της Ορθόδοξης Οικογένειας –πλην, ασφαλώς, των Αντιχαλκηδονίων Εκκλησιών- αλλά και αμέσως μετά την θεία λειτουργία όταν όλοι μαζί συνέφαγαν σε κοινή τράπεζα αγάπης και χάρηκαν με τα τραγούδια που είπε η χορωδία και τα μικρά παιδιά της Ορθόδοξης Κοινότητας του Μπουσάν, που αποτελούν το ελπιδοφόρο μέλλον της τοπικής Εκκλησίας.
Και δυστυχώς από αυτή τη μαρτυρία ενότητας, στην οποία δεν χωρούσαν εγωιστικές νοοτροπίες, απαξιωτικές συμπεριφορές και κοσμικά διπλωματικά τερτίπια, απουσίαζαν οι ορθόδοξοι ρώσοι αδελφοί μας. Γιατί άραγε;
Μια ρωσική μαρτυρία... περί της Πανορθοδόξου ενότητας
Μπουσάν, Κορέα, του Νίκου Παπαχρήστου
4 Νοεμβρίου 2013, 05:04
18908 αναγνώσεις
Κάθε Γενική Συνέλευση του Παγκοσμίου
Συμβουλίου Εκκλησιών δίνει μια μεγάλη ευκαιρία σε εκατοντάδες
χριστιανούς που συμμετέχουν σε αυτή να διατυπώσουν τις θέσεις και τις
σκέψεις τους πάνω στα ζητήματα της καθορισμένης ατζέντας αλλά και σε
ευρύτερου ενδιαφέροντος θέματα που απασχολούν τις Εκκλησίες μέλη του
διεθνούς οργανισμού. Σε μια από τις συνεδρίες ένας από τους πολλούς
ομιλητές ήταν και ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ Ιλαρίων, Πρόεδρος του
Τμήματος Εξωτερικών Σχέσεων της Εκκλησίας της Ρωσίας και επικεφαλής της
πολυμελούς αντιπροσωπείας της στην Γ.Σ. που πραγματοποιείται αυτές τις
ημέρες στο Μπουσάν της Κορέας. Δεν θα σταθώ σε όσα είπε ο Μητροπολίτης
Βολοκολάμσκ, αν και ορισμένες θέσεις του όντως προκάλεσαν έντονες
συζητήσεις – έως και αντιδράσεις από την πλειοψηφία της ολομέλειας – οι
οποίες μάλιστα, κατά πληροφορίες, δεν περιορίστηκαν στην αίθουσα όπου
πραγματοποιήθηκε η ομιλία του αλλά συνεχίστηκαν και σε άλλες Επιτροπές
που ακολούθησαν. Άλλωστε, ο κάθε ομιλητής έχει δικαίωμα να διατυπώνει
ελεύθερα τις όποιες απόψεις του οι οποίες σε έναν ανοικτό διάλογο όπως
αυτόν που γίνεται στο ΠΣΕ μπορούν να τύχουν της επιδοκιμασίας, της
κριτικής ακόμα και της αποδοκιμασίας των υπολοίπων συνέδρων. Εξάλλου και
οι κρίνοντες κρίνονται!Με ενδιαφέρον, ωστόσο, διάβασα – στο σχετικό δελτίο τύπου του Τμήματος του οποίου προΐσταται ο Ιεράρχης του Πατριαρχείου Μόσχας – τις επισημάνσεις του στα μέλη της ρωσικής αντιπροσωπείας, κατά τη διάρκεια σύσκεψης που πραγματοποιήθηκε μετά το πέρας των εργασιών της πρώτης ημέρας, αναφορικά με τον σκοπό της συμμετοχής τους στη Γενική Συνέλευση του ΠΣΕ.
«Η συμμετοχή μας στο Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών οφείλεται κυρίως στην μαρτυρία της Ορθοδοξίας στον ετερόδοξο κόσμο», είπε μεταξύ άλλων ο Μητροπολίτης Βολοκολάμσκ, επισημαίνοντας ότι η αντιπροσωπεία της Ρωσικής Εκκλησίας είναι η μεγαλύτερη αριθμητικά από τις υπόλοιπες.
Προσπερνώ την αναφορά στην αριθμητική «υπεροχή» της Ρωσικής Αντιπροσωπείας – μιας και πλέον είμαστε συνηθισμένοι στη λατρεία του μεγέθους που έχουν τα στελέχη της Ρωσικής Εκκλησίας – και στέκομαι στο πιο σημαντικό ζήτημα που αφορά την μαρτυρία της Ορθοδοξίας στον ετερόδοξο κόσμο. Ποια μαρτυρία άραγε εννοεί και ποιας Ορθοδοξίας; Γιατί η μαρτυρία δεν αποτελεί μόνο θεωρία αλλά αποτυπώνεται και με συγκεκριμένες πράξεις.
Αλήθεια, το γεγονός ότι το πρωί της Κυριακής από τον Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο Μπουσάν, όπου λειτούργησε ο Μητροπολίτης Κορέας Αμβρόσιος και παρέστησαν συμπροσευχόμενοι οι σύνεδροι-μέλη όλων των αντιπροσωπειών των Ορθοδόξων Εκκλησιών – αλλά ακόμα και των αρχαίων ανατολικών Εκκλησιών- χωρίς ωστόσο να παρίσταται η αντιπροσωπεία της Εκκλησίας της Ρωσίας, κατά πόσο αποτελεί μαρτυρία της ενότητας των Ορθοδόξων; Και ποιο είναι το παράδειγμα, ποιο είναι το μήνυμα προς τους ετεροδόξους;
Για ποιο λόγο, άραγε, απουσίαζε η Ρωσική Αντιπροσωπεία; Γιατί δεν συμμετείχε στην ευχαριστιακή σύναξη όλων των Ορθοδόξων, κλήρου και λαού, γύρω από τον Μητροπολίτη Κορέας Αμβρόσιο;
Σύμφωνα με δελτίο τύπου της ρωσικής Εκκλησίας ο Μητροπολίτης Ιλαρίων και η περί αυτόν ρωσική Αντιπροσωπεία επέλεξαν να λειτουργηθούν – μόνοι τους, χωριστά από τους άλλους Ορθοδόξους - σε ειδικά διαμορφωμένη αίθουσα του Ρωσικού Προξενείου της πόλης Μπουσάν. Και όπως φαίνεται δεν συνέβη για πρώτη φορά αλλά έχει συμβεί ξανά στο παρελθόν στο περιθώριο ανάλογων συναντήσεων.
Φοβάμαι ότι η έννοια της «Κοινωνίας» των Ορθοδόξων Εκκλησιών μοιάζει να αποκτά για κάποιους διαφορετικό περιεχόμενο κατά περίπτωση. Φαίνεται να προτάσσουν την εθνική ταυτότητα πριν από την κοινή ορθόδοξη παράδοση την οποία ωστόσο καλούμαστε όλοι να διαφυλάξουμε ως «κόρην οφθαλμού».
Είναι προφανές ότι η μεταξύ μας «Κοινωνία» δεν μπορεί να επιβεβαιώνεται μόνο σε περίλαμπρα συλλείτουργα, σε γιορτές και πανηγύρια και μάλιστα όταν αυτά έχουν ως μόνο σκοπό την καλλιέργεια μιας εικόνας ηγεμονισμού ή την υπογράμμιση της αριθμητικής δύναμης ορισμένων έναντι άλλων. Αυτή η επιχειρηματολογία - το Α και το Ω ενός μονότονου εκκοσμικευμένου λόγου – απέχει παρασάγγας από την μαρτυρία που καλείται να δώσει η Ορθοδοξία στον σύγχρονο κόσμο και ταυτόχρονα αφήνει να διαφανούν επιδιώξεις που δεν υπηρετούν την ενότητα της Εκκλησίας.
Ας είναι. Εδώ στο Μπουσάν η ενότητα της Ορθοδοξίας διατρανώθηκε στον ταπεινό Ιερό Ναό του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Οι Ορθόδοξοι Ιεράρχες, οι κληρικοί και οι λαϊκοί που συμμετέχουν στη Γ.Σ. του ΠΣΕ – και οι οποίοι ήρθαν από 31 χώρες - συμπροσευχήθηκαν με τον Μητροπολίτη Κορέας και το ποίμνιό του που από κοινού δίνουν καθημερινά την μαρτυρία της Ορθοδοξίας στην χώρα της Πρωινής Γαλήνης. Η Κοινωνία των Ορθοδόξων επιβεβαιώθηκε στο Κοινό Ποτήριο από το οποίο μετέλαβαν τα μέλη της Ορθόδοξης Οικογένειας –πλην, ασφαλώς, των Αντιχαλκηδονίων Εκκλησιών- αλλά και αμέσως μετά την θεία λειτουργία όταν όλοι μαζί συνέφαγαν σε κοινή τράπεζα αγάπης και χάρηκαν με τα τραγούδια που είπε η χορωδία και τα μικρά παιδιά της Ορθόδοξης Κοινότητας του Μπουσάν, που αποτελούν το ελπιδοφόρο μέλλον της τοπικής Εκκλησίας.
Και δυστυχώς από αυτή τη μαρτυρία ενότητας, στην οποία δεν χωρούσαν εγωιστικές νοοτροπίες, απαξιωτικές συμπεριφορές και κοσμικά διπλωματικά τερτίπια, απουσίαζαν οι ορθόδοξοι ρώσοι αδελφοί μας. Γιατί άραγε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου