Παγκόσμια πρωτιά για τον Πούτιν από το Forbes

Γεβγκένι Σεστακόφ

Πρόσφατα, το αμερικανικό περιοδικό Forbes ανέδειξε τον πρόεδρο της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν ως το Νο1 πολιτικό στον κόσμο για το 2013. Του αξίζει πράγματι αυτή η πρωτιά ή η επιτυχία του ήταν αποτέλεσμα των αδυναμιών των «αντιπάλων» του; 

Η επιλογή του αμερικανικού περιοδικού Forbes να αναδείξει τον Βλαντίμιρ Πούτιν, ως τον άνθρωπο με τη μεγαλύτερη επιρροή παγκοσμίως για το 2013, ήταν το αποτέλεσμα του συνδυασμού πολλών παραγόντων...

 
Είναι δύσκολο να εκτιμηθεί κατά πόσο ήταν ορθή η άποψη όσων υποστηρίζουν ότι η επιτυχία Πούτιν έγκειται στο ότι θεωρείται ως ο πιο ανεξάρτητος πολιτικός στον κόσμο, που μπορεί να ορίζει ο ίδιος τι θέλει να πει και να πράξει. Ωστόσο, από μόνη της η ανεξαρτησία αυτή δεν μπορεί να αποφέρει τέτοιες διακρίσεις, όπως η πρωτιά στη λίστα με τους πιο σημαντικούς ανθρώπους στον κόσμο.

Αδυναμίες Ομπάμα, Μέρκελ και Σι Τζινπίνγκ

Η πρώτη θέση για τον Πούτιν ήταν κυρίως αποτέλεσμα της εμφανούς αδυναμίας, στην οποία βρέθηκε το Νο1 στην περσινή λίστα, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Μπαράκ Ομπάμα. Το 2013 ο ένοικος του Λευκού Οίκου ήλθε σε συμβιβασμό με το Κογκρέσο για το θέμα της κρίσης του αμερικανικού προϋπολογισμού, που λίγο έλειψε να προκαλέσει τη χρεωκοπία της Αμερικής. Επίσης, παγιδεύτηκε στις νωθρές και ελάχιστα αποτελεσματικές διαπραγματεύσεις μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλινών, ενώ δεν κατάφερε να βοηθήσει καθόλου στη διευθέτηση της συριακής κρίσης. Το ίδιο διάστημα, η Μόσχα έπεισε τον Σύρο πρόεδρο Μπασάρ Άσαντ να παραιτηθεί από το χημικό οπλοστάσιό του και να δώσει τη συγκατάθεσή του για την πλήρη καταστροφή του υπό τον έλεγχο του ΟΗΕ.
Πιθανόν, έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι οι υπόλοιποι υποψήφιοι για τον τίτλο του σημαντικότερου πολιτικού βρέθηκαν προς το τέλος του έτους σε κατάσταση αδυναμίας, ή ήταν απασχολημένοι με την επίλυση προβλημάτων στο εσωτερικό των χωρών τους. Η γερμανίδα καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ, η οποία θα μπορούσε να «κοντράρει» τον Πούτιν, ξόδεψε ένα σημαντικό μέρος της ενέργειάς της στις κοινοβουλευτικές εκλογές. Το κόμμα της έφτασε στη νίκη, αλλά χωρίς τη δυνατότητα να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Ένας άλλος πιθανός υποψήφιος για την πρώτη θέση στον κατάλογο του Forbes, ο Σι Τζινπίνγκ, που έλαβε το χρίσμα του προέδρου της Κίνας το 2013, κατανάλωσε αρκετό πολιτικό χρόνο για την αναδιάρθρωση της κρατικής μηχανής και βρισκόταν στο περιθώριο, χωρίς να προωθεί σοβαρές πρωτοβουλίες στο πεδίο της εξωτερικής πολιτικής. Επομένως, η πρωτιά του Πούτιν ήταν λογική, δεδομένης της αποδυνάμωσης των «ανταγωνιστών» του, εφόσον βέβαια ομιλούμε με τέτοιου είδους «αθλητικούς» όρους για τους ηγέτες της παγκόσμιας πολιτικής.

Σεβασμός απέναντι στη Ρωσία

Ωστόσο, σύμφωνα με το Κρεμλίνο, η τεχνητή διαβάθμιση που χρησιμοποίησε το Forbes όσον αφορά την επιρροή των ηγετών κρατών, είναι αντίθετη με τις βασικές αρχές της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής, δηλαδή τη διαμόρφωση ενός πολυπολικού κόσμου. Η επιτυχία του Πούτιν στη λίστα του Forbes μπορεί να ερμηνευτεί, όχι ως νίκη ενός ηγέτη έναντι των άλλων, αλλά ως μια θετική αξιολόγηση της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής, στην οποία προέβησαν οι αμερικανοί συντάκτες του καταλόγου, που είχε ως βάση το σεβασμό του κυρίαρχου δικαιώματος άλλων κρατών να διαθέτουν τη δική τους -αδέσμευτη- αντίληψη για τα όσα συμβαίνουν στον κόσμο.
Συνέβαλε στην πρωτιά του Πούτιν και ο πρώην πράκτορας της NSA, Έντουαρντ Σνόουντεν. Οι αποκαλύψεις του σχετικά με την Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ προκάλεσαν μια κρίση εμπιστοσύνης απέναντι στην Αμερική, ακόμη και από χώρες του ΝΑΤΟ. Τα έγγραφα που δημοσίευσε ο Σνόουντεν υποχρέωσαν αρκετούς διεθνείς Οργανισμούς να κατηγορήσουν τις Ηνωμένες Πολιτείες για ολοκληρωτική παρακολούθηση και εισβολή στην προσωπική ζωή των πολιτών και των πολιτικών. Το σκάνδαλο που ξέσπασε εξαιτίας των αποκαλύψεων του Σνόουντεν αναμφίβολα αποδυνάμωσε την αμερικανική επιρροή παγκοσμίως, υποχρεώνοντας τον πρόεδρο των ΗΠΑ να παραδεχθεί δημόσια ότι η δραστηριότητα των μυστικών υπηρεσιών δεν βρισκόταν πάντα σε αρμονία με τους αμερικανικούς θεμελιώδεις ηθικούς κανόνες.
Υπό αυτές τις συνθήκες η εξωτερική και εσωτερική πολιτική του ρώσου προέδρου φάνηκε πιο συνεπής και εποικοδομητική. Για τους λόγους αυτούς, ο Βλαντίμιρ Πούτιν απεδείχθη για τους συντάκτες του αμερικανικού περιοδικού ο πιο άμεμπτος και ιδανικός υποψήφιος για την πρώτη θέση στη λίστα με τους σημαντικότερους πολιτικούς ηγέτες του κόσμου.