Κι εγώ, ένα φύλλο του ανέμου.

Η πραγματικότητα δεν είναι μονοδιάστατη. Εξαρτάται απ' την κατάστασή μας. Σήμερα, με ενοχλούνε όλα.Τίποτε δεν άλλαξε στον έξω κόσμο όμως.
Άλλαξα εγώ, και η ματιά μου έγινε κίτρινη σα πυρετός. Συζητήσεις, τηλέφωνα, κόσμος, ακόμα κι ο θόρυβος του λάπτοπ. Ενοχλητικά.

Το λάπτοπ, όμως, πάντα έτσι ήταν. Εγώ άλλαξα, αρρώστησα λιγάκι,
κι όλα μου φαίνονται αλλιώς.Και γκρινιάζω και ενοχλούμαι, και βλέπω πιο πολύ το γκρι, εκεί που μέχρι χτες έβλεπα το άσπρο! Άρα, να πώς όλα δένουν. Τα πνευματικά, και τα υλικά. Τα ψυχικά και ο πονοκέφαλος.
Τι είναι το όντως Ον και τι εγώ νιώθω να είναι σήμερα το Ον.
Και τι είχα χτες ως τέτοιο. Η αβεβαιότητα του μέσα μου κόσμου
και η ρευστή σταθερότητα του έξω.

Κι εγώ, ένα φύλλο του ανέμου που με πηγαίνει μια από δω και μια από κει
και γνωρίζω νέα τοπία κάθε τόσο. Κι παραδίνομαι. Δεν μ' αφήνει κι αυτός ο πυρετός να αντισταθώ δυναμικά.

Κάνε, Κύριε, να γίνει αυτή η ρευστότητα η σταθερή ποιότητα του είναι μου.
Ακόμα κι όταν το θερμόμετρο θα δείχνει πάλι 36,6..

π. Ανδρέας Κονάνος https://www.facebook.com/p.andreas.konanos

«Βρίσκομαι τόσο μακριά από τον ουρανό όπου γεννήθηκα.
Απέραντη νοσταλγία δυναστεύει τις σκέψεις μου.
Τώρα που είμαι τόσο μόνος και θλιμμένος σαν φύλλο στον άνεμο, μερικές φορές μου έρχεται να κλαίω και μερικές θέλω να γελάω με λαχτάρα» «Ταξίδι στο Ιξτλάν» Carlos Castaneda