Υδροκολονοθεραπεία - Τεχνικές καθαρισμού για το κόλον

Η μέθοδος για καθαρισμό του παχέος εντέρου, δεν αποτελεί κάτι καινούριο. Είναι μία μέθοδος που υπάρχει από το 1500 πχ και χρησιμοποιήθηκε πρώτα στην Αίγυπτο. Ο Δρ. Elmer Lee εισήγαγε την πρώτη αυτή μέθοδο στα τέλη του 1800. Πρώτα χρησιμοποιήθηκε στην επιδημία χολέρας το 1892, όπου ανακαλύφθηκε ότι αποτελούσε την θεραπεία της χολέρας και πολλών άλλων ασθενειών της κύστης και των εντέρων

. 

Όλες οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται είναι παρόμοιες, και ουσιαστικά απομακρύνουν τις ακαθαρσίες και τις τοξίνες που επικάθονται με τον καιρό στο παχύ έντερο. Το έντερο καθαρίζεται με αγνό νερό, εμπλουτισμένο με αντισηπτικά συστατικά. 

 

Η τεχνική που χρησιμοποιείται είναι νερό εμπλουτισμένο με όζον ή ενεργό οξυγόνο σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες με βάση το οξυγόνο, που βελτιώνουν την οξυγόνωση του αίματος. Όσοι θεραπευτές χρησιμοποιούν νερό εμπλουτισμένο με οξυγόνο, πάντοτε πετυχαίνουν τα πιο καλά αποτελέσματα. Η θεραπεία με οξυγόνο για τον καθαρισμό του παχέος εντέρου, όταν χρησιμοποιείται με τον ορθό τρόπο , μπορεί να κάνει θαύματα.

Υπάρχουν πολλές μέθοδοι καθαρισμού του κόλου και όσοι θεραπευτές χρησιμοποιούν τα πιο κοινά καθαρτικά που περιέχουν χημικά και αποφεύγουν τα φυσικά καθαρτικά, αντιμετωπίζουν επιπρόσθετα προβλήματα.
Η μέθοδος αυτή είναι απολύτως ασφαλής και απλή, και καθαρίζει το παχύ έντερο με νερό ελεγχόμενης πίεσης, που απομακρύνει ακαθαρσίες και τοξίνες που επικάθονται με τον καιρό στα τοιχώματα.
Το όζον χρησιμοποιείται με μεγάλη επιτυχία από τους θεραπευτές, σε συνδυασμό με υπεροξείδιο του υδρογόνου. Το οξυγόνο όπως όλοι γνωρίζουμε, είναι ο νούμερο ένα εχθρός των βακτηρίων και των ιών και τίποτα δεν μπορεί να περάσει μέσα από αυτό.

Γιατί να σκεφτούμε μία τέτοιου είδους θεραπεία όμως;
Επειδή είναι απαραίτητη για την υγεία μας και την καλή λειτουργία του εντέρου, καθώς σκοτώνει τα μικρόβια, απομακρύνει τις τοξίνες και μας αφήνει μία αίσθηση ευεξίας και καθαριότητας.
Καθημερινά όλο και περισσότεροι επαγγελματίες θεραπευτές και γιατροί, κατανοούν την τεράστια σημασία που έχει αυτή η μέθοδος και ακόμα ότι σχεδόν όλες οι ασθένειες εντοπίζονται στην περιοχή των εντέρων ή σε ελλείψεις βιταμινών και μεταλλικών στοιχείων.Κόλον και παχύ έντεροΈντερο ονομάζεται το τμήμα του πεπτικού σωλήνα μετά από το στομάχι ως τον πρωκτό. Το μήκος του είναι περίπου 8,5-9,5 μ. και έχει τη μορφή ελίκων ενός συνεχιζόμενου σωλήνα μέσα στην κοιλιακή κοιλότητα. Εάν απλωθεί, φτάνει μέχρι και τα 10-9,5 χλμ. Διακρίνεται σε λεπτό και σε παχύ έντερο.
Το λεπτό εκτείνεται από το στομάχι μέχρι τη βαλβίδα του παχέος εντέρου και έχει μήκος 6- 6,5 μ. Το παχύ έντερο έχει μήκος 1,5-2 μ., είναι ευρύτερο από ότι το λεπτό έντερο, με πλάτος 6,5 εκ.
Το λεπτό έντερο αποτελείται από

• Тο δωδεκαδάκτυλο, στον οποίο εκβάλλουν ο χοληδόχος και ο παγκρεατικός πόρος μαζί στο φύμα του Vater και

• Тο ελικώδες έντερο που υποδιαιρείται στη νήστιδα και τον ειλεό.

Το παχύ έντερο ξεκινάει από τη χαμηλότερη πλευρά της κοιλιάς στη δεξιά πλευρά του. Το πρώτο τμήμα του, γνωστό ως τυφλό, περιέχει τη σκωληκοειδή απόφυση, που είναι ένας μικρός σωλήνας μήκους 2-10 εκ. και έχει την ίδια δομή με αυτή του εντέρου. Από τη μία πλευρά επικοινωνεί με το τυφλό, ενώ στο άλλο άκρο της είναι κλειστή. Συχνά παθαίνει φλεγμονή και τότε είναι απαραίτητη η χειρουργική της αφαίρεση. Το τυφλό συνεχίζεται με το κόλον, που διαιρείται στο ανιόν κόλον, το εγκάρσιο κόλον, το κατιόν κόλον, το σιγμοειδές κόλον και το ορθό, για να καταλήξει στο στόμιο του πρωκτού.
Με τη συνεργασία του νευρικού και του μυϊκού συστήματος γίνονται οι κινήσεις του λεπτού εντέρου που είναι δακτυλιοειδείς περισφίγξεις, περισταλτικές και εκκρεμοειδείς κινήσεις. Με αυτές τις κινήσεις επιτυγχάνεται η κατάτμηση, η ανάδευση, η προώθηση του εντερικού χυλού καθώς και η καλύτερη επαφή του με τις λάχνες. Στο λεπτό έντερο επιτυγχάνεται η τελική διάσπαση των σακχάρων, των πρωτεϊνών και των λιπών από ένζυμα του στομαχιού, του παγκρέατος και της χολής καθώς και η απορρόφηση των προϊόντων της πέψης μέσω των λαχνών είτε από το αίμα είτε από τη λέμφο. Τα άχρηστα προϊόντα της πέψης συνεχίζουν την πορεία τους προς το παχύ έντερο, στο οποίο με δακτυλιοειδείς περισφίγξεις προωθούνται προς το ορθό για να αποβληθούν με την αφόδευση.

Κοινές διαταραχές, συμπτώματα και προβλήματα των εντέρων

Τα πιο κοινά προβλήματα των εντέρων είναι: συγγενείς παθήσεις , μολύνσεις και φλεγμονές, όγκοι, ανεπαρκής παροχή αίματος, πεπτικά έλκη, σπαστική κολίτιδα, και έλκος του λεπτού εντέρου που προκαλείται από την συσσώρευση τοξινών.
Άλλες διαταραχές είναι η σκωληκοειδίτιδα, η παχυσαρκία, οι κολικοί, προβλήματα της κύστης, σκουλήκια, καρκίνος των εντέρων, ή άλλου είδους καρκίνοι. Η ιατρική επιστήμη γνωρίζει ότι το 85 τοις εκατό των ενηλίκων, υποφέρει από κάποιου είδους προβλήματα των εντέρων. Το ίδιο συμβαίνει και με τα παιδιά λόγω κακής διατροφής. Τα συμπτώματα δυσλειτουργίας των εντέρων μπορεί να είναι αλλεργίες, ανορεξία, άσθμα, πονοκέφαλοι, κακοσμία του στόματος, έλλειψη συγκέντρωσης, κατάθλιψη, έκζεμα, κόπωση, τάση για φαγητό, αιμορροΐδες, gingivitis, δυσπεψία, αϋπνίες, ευερεθιστικότητα, απώλεια μνήμης, προβλήματα περιόδου, ναυτία, προβλήματα προστάτη, στομαχόπονοι, πρήξιμο, ένταση και προβλήματα βάρους.
Με την πάροδο του χρόνου, στα τοιχώματα των εντέρων επικάθονται όλες οι άχρηστες ουσίες, κάνοντας πιο δύσκολη και αναποτελεσματική την λειτουργία του εντέρου. Το μέσο άτομο μπορεί να έχει μέχρι και 5 ή περισσότερα κιλά άχρηστων συστατικών στο παχύ του έντερο. Άλλα άτομα μπορεί να έχουν μέχρι και δεκαπέντε κιλά περιττού βάρους το οποίο να μπορεί να εκδιωχθεί από τον οργανισμό με την μέθοδο της υδροκολονοθεραπείας.

Η σκωληκοειδίτιδα, που αποτελεί φλεγμονή ουσιαστικά του τυφλού εντέρου, είναι αποτέλεσμα συσσώρευσης άχρηστων ουσιών και παρασίτων. Ο βλεννογόνος των εντέρων μολύνεται και προκαλεί φούσκωμα. Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε γάγγραινα ή ρήξη του τυφλού, εάν δεν αφαιρεθεί αμέσως. Όταν οι τοξίνες και τα δηλητήρια του παχέως εντέρου εισχωρήσουν στο αίμα, τότε παρουσιάζεται τοξικότητα του οργανισμού και σοβαρό πρόβλημα υγείας. Αυτό οφείλεται στην συστηματική εναπόθεση των άχρηστων ουσιών και στην μη αποβολή τους από τον οργανισμό. 

Αναφέρεται στο τμήμα του πεπτικού σωλήνα που εκτείνεται από το πυλωρικό στόμιο του στομάχου έως τον πρωκτό. Χωρίζεται στο λεπτό (από τον πυλωρό έως το τυφλό) και το παχύ έντερο (από τη συμβολή του με το τυφλό, το κόλον, το ορθό και τον πρωκτικό σωλήνα). Στο έντερο γίνεται η διαδικασία διάσπασης της τροφής σε μικρότερα τμήματα και σε μορφή τέτοια που να μπορεί να απορροφηθεί από τον εντερικό σωλήνα. Η πέψη συνίσταται σε μηχανική και χημική αποικοδόμηση των τροφών μέσα στο γαστρεντερικό σπλήνα.

 http://www.medinstitute.net/index.php5?page_id=39&SESSION[lg]=gr